Rowerowe malowanie

Ponoć niektórzy swoje sprzęty traktują jak kobietę - delikatnie, pieszczotliwie i od czasu do czasu głaszczą. Pewien zgrzyt zaczyna się, gdy okazuje się że dana "kobieta" ma już 14 lat i jest bardzo stara i powoli umiera. W przypadku kobiet 14 lat to nie jest dużo, ale w przypadku sprzętu już tak. Jedyne co te dwie "rzeczy" łączy w tym wieku to fakt, że ani kobiety ani sprzętu się nie głaszcze. W przypadku kobiet jeszcze nie, a w przypadku sprzętu już nie. No i niestety, mój sprzęt 14 lat już istnieje na świecie i zaczął powoli dogorywać. Bardzo powoli, ale nieodwołalnie. Nadszedł więc czas, nad rozejrzeniem się nad czymś nowym. Biorąc pod uwagę, że nadszedł czas, kiedy nie za bardzo mogę sobie pozwolić aby mój aparat powiedział "dość" wybór padł na nowe urządzenie. Owszem w danych pieniążkach mogę mieć całkiem niezły aparat używany, ale jednocześnie nigdy nie wiadomo na co się trafi. A skoro swoją przyszłość wiążę mocno ze zdjęciami potrzebuje urzędzeni

Kiedy zaczynałem swoją przygodę z fotografią nie wiedziałem jaką ścieżką pójdę. Chciałem sie nauczyć fotografować wszystko i we wszystkim być genialny. Cykałem więc kwiatki, koniki, ludziki, drzewka i autka. Nie miałem wyznaczonego celu. Pewnym przełomowym okresem okazała się śmierć mojej babci. Śmierć ta zawitała również na moim zdjęciu. I to był strzał w 10. Spodobała mi się ta droga tajemnicy, zagadek, niedopowiedzeń. Słyszałem, że zdjęcie aby było dobre musi opowiadać pewną historię. W swoich zdjęciach jednak nie to chciałem ukazać. Moje zdjęcia nie miały nic opowiadać, za to dawać do myślenia. Ta nieco wyjątkowa droga fotograficznej "kariery" okazała się dość trudna. Trafiłem do świetnej bardzo zgranej grupy pasjonatów. Stałem się członkiem kilku grup fotograficznych. Mogłem się pochwalić tym co pokazywałem. To okazało się jednak dość przytłaczające. Pod moimi zdjęciami nie było komentarzy. Jakieś polubienia zdobywałem rzadko. To wpędziło mnie w półapkę którą przewrotn

To bardzo dziwne uczucie, gdy człowiek dostając kolejną kasetę czy też płytę, nagle zdaje sobie sprawę, że całe jego życie można zamknąć w zaledwie kilku kapelach. 35lat minęło, a wiele z nich po dzień dzisiejszy jeszcze gra, występuje, wydaje płyty. A część już dawno przepadła i ich wspomnienia pozostały tylko na kilku nośnikach. I gdy odbierając kolejny album Big Cyca zorientowałem się, że w zasadzie od pierwszej płyty po ostatnią jestem z nimi, słucham ich i szanuje, zdaje sobie sprawę, że moje życie musiało być bardzo nudne. Od dzieciństwa po dzień dzisiejszy. Były przerwy w słuchaniu tych zespołów. Był też czas, kiedy nic innego z głośników nie leciało. I to tymi piosenkami wkurzało się sąsiadów wywalając potencjometr na fuel aż do zagrzania kondensatorów. I to tymi dźwiękami witałem i kończyłem kolejny dzień. Przy tych dźwiękach bawiłem się z kolegami na podwórku. Koledzy zniknęli, piosenki zostały. Przy nich człowek rozbijał się rowerami miedzy sobą, słuchał ich przy śniadaniu

Spotkałem sie ostatnio z pytaniem w jednej z grup fotograficznych, które wzbudziło we mnie pewne emocje karzące napisać mi ten post. Autorka pytania kupiła sobie nowy lepszy aparat i zaczęła się zastanawiać, czy robi dobre zdjęcia. I pochwaliła się kilkoma portretami. Tu mnie zaskoczyła jedna refleksja. Otóż zauważyłem, że w wielu postach i pytaniach ludzie się chwalą posiadanym sprzętem. Tylko... po co? Czy na prawdę ludzie myślą, że przez posiadanie lepszego aparatu będą lepsi, a ich zdjęcia będą cudne? O tak od razu? Bo przecież to dobry i drogi sprzęt, więc i zdjęcia muszą być super. Tylko że lepszy sprzęt nie uczyni nas lepszymi fotografami. Aparat to przecież tylko narzędzie i nie ma znaczenia czy kosztował on 30tyś zł czy 300zł. Jeden i drugi świetnie nadaje się do fotografii. Dużej większości wydaje się, że ich zdjęcia będą lepiej oceniane, jak napiszą jaki mają super aparat. A to chyba nie tędy droga. Nie można oceniać umiejętności kierowcy przez to jaki samochód posiada. N