Rowerowe malowanie

Zauważyłem ostatnio pewną tendencję na różnych forach internetowych. I dotyczy to bardzo wielu aspektów życia. Powtarzające się pytania o sprzęt stają się nudne niemal do wymiotów. Czasem nawet nie warto bawić się w przewijanie, czy pomijanie, bo każde kolejne pytanie dotyczy tego samego. I o ile w przypadku amatorów i ich braku poszanowania cudzego czasu i własnej niechęci do czytania i nauki jest to zrozumiałe o tyle pewien ciekawy trend jest już kompletnie poza obszarem pojmowania. Równie ciekawy co przerażający. Otóż pytania o aparat, obiektywy lampy czy modyfikatory świateł wykroczyły daleko poza poziom laików. Zadają go również zawodowcy, co już daje do zastanowienia, czy ten świat na pewno jest normalny. Ludzie, którzy zawodowo fotografują śluby pytają o obiektywy. Ludzie, którzy zajmują się chrzty czy komunie namiętnie pytają o lampy błyskowe. Natomiast człowiek który ma własne studio, i zajmuje się szeroko pojętym portretem (od dzieci po dorosłych) nagle zadaje pytanie o apa

 Taki oto obiektyw wpadł ostatnio w moje łapki. Dostałem go od kumpla w zamian za pomoc i... zakochałem sie od pierwszego podłączenia. To model Cosina MC 28mm f2,8 Macro PK-A z bagnetem Pentax. Obiektyw bardzo ładnie i mięciutko rysuje, co mi się osobiście podoba. Jest ostrzejszy od mojego heliosa 44-2. Pierwsze wrażenia to: 1 - bardzo solidne wykonanie 2 - dbałość o szczegóły 3 - nieco kanciasty z wyglądu 4 - nie ma szans aby wypadł z ręki, trzyma sie jak ptasie guano przedniej soczewki. Jest ciężkawy, ale aż tak jak helios. Za to na pewno cieższy od nowych pentaxowych, prawdopodobnie plastikowych. Stan mojego egzemplarza jest idealny. 0 rys, pierścienie działają z dość przyjemnym oporem, nie ma pleśni, a całość działa doskonale. Bardzo przypadł mi do gustu tylni dekielek. Nie wciska sie go z użyciem lekkiej siły, jak w przypadku innych dekielków pentaxa. Ten działa podobnie jak bagnet - nakłada się go i przekręca aż do oporu i się trzyma. Powiem, że solidniejsze to niż inne d

Kto by pomyślał, że w dzisiejszych czasach tak ciężko o niektóre rzeczy. Jak wiecie, jestem aktywnym pasjonatem nośników fizycznych. uwielbiam obcowanie z płytami winylowymi, jeszcze bardziej kocham kasety magnetofonowe, a płyty CD po stokroć bardziej lubię niż mp3.  Ponieważ w piątek zostałem poproszony wykonanie zdjęć ze święta szkoły postanowiłem podarować je szkole na płytach CD. ku temu przejrzałem mój zerowy zasób czystych płyt CD i DVD po czym wpakowałem sie w auto (bo żona rowerem nie pozwoliła pojechać) celem odwiedzenia kilku marketów (póki nie ma zakazu handlu w niedzielę) i zakupie kilku płyt DVD. No to co - uruchomić maszynę spalająca paliwo i trująca powietrze i kierować się na najbliższy market (w końcu na sklep w tym kraju liczyć nie można). Kilkanaście minut jazdy i już pod marketem. Pędem na półeczki z RTV i komputerami. a tam.... no właśnie... niemiłe zaskoczenie. Płyt brak. Kurcze, ale jak to? Sprzedawcy, których znaleźć ciężej niż samego Chrystusa we własnej osob